Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Myosotis corsicana subsp. pyrenaeorum & Paeonia officinalis

fotò
fotò
Te-vese-e-t'ame(-di-Pirenèu)

Myosotis corsicana subsp. pyrenaeorum

Boraginaceae

Àutri noum : Ti-viéu-e-t'aìmi, Uei-de-l'enfant-Jèsu.

Nom en français : Myosotis des Pyrénéens.

Descripcioun :
Aurés pas besoun d'ana dins li Pirenèu pèr lou rescountra, qu'aquesto meno trachis dins Ventour. Sèmblo bèn mai proche di te-vese-e-t'ame d'aquésti mountagno, e de Corso, que li dis Aup. Sabès que tout acò èro estaca avans la derivo Corso-Sardo i'a peraqui 35 MA. Se destrìo de sa cousino dis Aup que i'a ges de péu dessouto li fueio, s'atrovo pamens de péu croucu sus li costo di sepalo (fotò) e proun de péu sus si bord.

Usanço :
Li flour podon se bouta dins lou mesclun. Se dis que li te-vese-e-t'ame soun vertuous contro l'enflamacioun, majamen pèr lis iue ("principe di signaturo").

Port : Erbo
Taio : 5 à 25 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Myosotis
Famiho : Boraginaceae



Coulour de la flour : Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 6 à 9 mm
Flourido : Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1500 à 2700 m
Aparado : Noun
Juliet à avoust

Liò : Pelouso - Coumbo à nèu
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Myosotis corsicana subsp. pyrenaeorum Blaise & Kerguélen, 1992 (= Myosotis alpestris subsp. pyrenaearum (Blaise & Kerguélen) J.M.Tison )

fotò
fotò
Péuno

Paeonia officinalis

Paeoniaceae

Àutri noum : Pòni, Piéuno, Pivòni, Coucarèu, Roso-d'ase.

Nom en français : Pivoine officinale.

Descripcioun :
La péuno, o roso-d'ase, trachis dins li bos clar de colo e de relarg mountagnen subretout dins la partido dóu levant de Prouvènço preaupenco. En flour es eisado de la recounèise e peréu en fru emé si dos fouliculo. Li cambo crebon l'ivèr. La subsp. de Prouvènço, ié dison huthii qu'es uno meno di proun peludo.

Usanço :
P. Lieutaghi, (op.cit. p. 418) raporto que la tisano de flour ajudo à dourmi. La péuno èro cultivado à l'Age Mejan coume remèdi (racino) contro lou mau-de-la-terro (epilepsìo). L'estùdi de la planto a mes en evidènci d'ùni mouleculo (paeniflorino et paenol) emé de prouprieta analgesico, sedativo e antispasmoudico.

Port : Erbo
Taio : 20 à 80 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Paeonia
Famiho : Paeoniaceae



Coulour de la flour : Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 5 à 12 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à jun

Liò : Bos clar - Esclargido
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éuropenco-Sud
Ref. sc. : Paeonia officinalis L., 1753

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
RR
ges
ges
C
R
RR

Myosotis corsicana subsp. pyrenaeorum & Paeonia officinalis

ges
ges
ges
ges
ges
R
ges
ges

Coumpara Te-vese-e-t'ame(-di-Pirenèu) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Péuno emé uno autro planto

fotò